Ο θείος ο Αντώνης Ταμπούρας έφυγε από αυτή τη ζωή απλός και ταπεινός, όπως ήταν πάντα. Στο νοσοκομείο πέρασε δύσκολα, το πάλεψε όπως πάντα, έφυγε με το κεφάλι ψηλά, δεν κιότεψε...
Στον πόλεμο του Σαράντα ήταν μουλαράς. Ο ελληνικός στρατός του εμπιστεύτηκε δύο καλά ζώα, μουλάρια, κι έκανε τον αγωγιάτη. Εφοδίαζε τα στρατεύματα στο μέτωπο, με ό,τι του φόρτωναν στα ζώα. Η δουλειά γινόταν νύχτα, μην τους πάρουν χαμπάρι τα αεροπλάνα. Κι ήταν κρύο πολύ και σκοτάδι πυκνό... Τα χνότα των φορτωμένων ζώων του άγγιζαν το πρόσωπο σαν παρηγοριά μέσα στις κρύες νύχτες...
Ήταν απλός άνθρωπος ο θείος ο Αντώνης. Ποτέ δεν περηφανεύτηκε για την προσφορά του στην πατρίδα. Το σώμα και η ψυχή του κατά τη διάρκεια του πολέμου υπέφεραν πολλά. Εικόνες του πολέμου, σκληρές και απάνθρωπες, έμειναν για πάντα στο μυαλό του, μίσησε τον πόλεμο που πάντα φέρνει καταστροφή, χωρίς νικητές και ηττημένους...Ήταν όμως υπερήφανος που εκτέλεσε ακέραια το καθήκον του προς την πατρίδα που με το ζόρι ήθελαν να την σκλαβώσουν και να την ταπεινώσουν οι Ιταλοί και οι Γερμανοί.
Αυτά τα λίγα θέλησα να γράψω για το θείο Αντώνη Ταμπούρα, τώρα που πλησιάζει και η εθνική επέτειος της 28ης του Οκτώβρη. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει θείε Αντώνη, αιωνία σου η μνήμη.
Πάμπος Μιχαήλ
*"Οι Κύπριοι στρατιώτες πολέμησαν και διακρίθηκαν σε όλα τα μέτωπα του πολέμου. Στη Δουγκέρκη, στην Ελλάδα, στο Ελ Αλαμέιν, στο Μόντε Κασίνο, σε όλες σχεδόν τις μάχες του πολέμου έλαβαν μέρος Κύπριοι στρατιώτες. Το Κυπριακό Σύνταγμα έλαβε μέρος σε πολλές επιχειρήσεις και κέρδισε το σεβασμό και την αναγνώριση με τη γενναιότητα των ανδρών του. Γύρω στους 600 Κύπριους, ανάμεσα στους οποίους περιλαμβάνονται και Τουρκοκύπριοι, είναι σήμερα θαμμένοι στα στρατιωτικά νεκροταφεία των Αθηνών και της Κρήτης όπου πολέμησαν εναντίον του φασισμού και υπέρ της ελληνικής ελευθερίας, στο Ελ Αλαμέιν, στην Αλεξάνδρεια και σε πολλά άλλα νεκροταφεία της Αιγύπτου, της Πράγας, του Κερέν, της Αγκόνα, του Κασίνο και αλλού, για να θυμίζουν σε όλη την ανθρωπότητα πως ο λαός της Κύπρου ήταν και θα είναι πάντα ταγμένος μαζί με όλα τα άλλα ευρωπαϊκά κράτη και τους φιλελεύθερους λαούς της γης για την προάσπιση της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Η Κύπρος, τιμώντας τους νεκρούς στρατιώτες της στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ανήγειρε μνημείο και ανέγραψε τα ονόματα τους σε αιώνια μνήμη στη Λεωφόρο Δημοσθένη Σεβέρη, δίπλα στην ΠΑΣΥΔΥ. Είναι ίσως το πρώτο δικοινοτικό μνημείο γιατί επάνω είναι γραμμένα τα ονόματα των Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων ηρώων του πολέμου. Σε αυτό το μνημείο πρέπει να ατενίζουμε και να στρέφουμε τη μνήμη ως έμπρακτη ένδειξη και έκφραση του κοινού μας αγώνα και αντίστασης ενάντια στο ναζισμό και το φασισμό αλλά και του κοινού μας αγώνα για τα ιδανικά της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ως αυτά αποτέλεσαν το ζητούμενο των ελευθέρων κρατών μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου αλλά και τη βάση της σύγχρονης μεταπολεμικής ιστορίας."
Απόσπασμα από την ομιλία του Δρα Χρίστου Πατσαλίδη για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου στη δοξολογία που τελέστηκε στον Καθεδρικό Ναό Αγίου Ιωάννη στη Λευκωσία, στις 28/10/2008
Στον πόλεμο του Σαράντα ήταν μουλαράς. Ο ελληνικός στρατός του εμπιστεύτηκε δύο καλά ζώα, μουλάρια, κι έκανε τον αγωγιάτη. Εφοδίαζε τα στρατεύματα στο μέτωπο, με ό,τι του φόρτωναν στα ζώα. Η δουλειά γινόταν νύχτα, μην τους πάρουν χαμπάρι τα αεροπλάνα. Κι ήταν κρύο πολύ και σκοτάδι πυκνό... Τα χνότα των φορτωμένων ζώων του άγγιζαν το πρόσωπο σαν παρηγοριά μέσα στις κρύες νύχτες...
Ήταν απλός άνθρωπος ο θείος ο Αντώνης. Ποτέ δεν περηφανεύτηκε για την προσφορά του στην πατρίδα. Το σώμα και η ψυχή του κατά τη διάρκεια του πολέμου υπέφεραν πολλά. Εικόνες του πολέμου, σκληρές και απάνθρωπες, έμειναν για πάντα στο μυαλό του, μίσησε τον πόλεμο που πάντα φέρνει καταστροφή, χωρίς νικητές και ηττημένους...Ήταν όμως υπερήφανος που εκτέλεσε ακέραια το καθήκον του προς την πατρίδα που με το ζόρι ήθελαν να την σκλαβώσουν και να την ταπεινώσουν οι Ιταλοί και οι Γερμανοί.
Αυτά τα λίγα θέλησα να γράψω για το θείο Αντώνη Ταμπούρα, τώρα που πλησιάζει και η εθνική επέτειος της 28ης του Οκτώβρη. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει θείε Αντώνη, αιωνία σου η μνήμη.
Πάμπος Μιχαήλ
*"Οι Κύπριοι στρατιώτες πολέμησαν και διακρίθηκαν σε όλα τα μέτωπα του πολέμου. Στη Δουγκέρκη, στην Ελλάδα, στο Ελ Αλαμέιν, στο Μόντε Κασίνο, σε όλες σχεδόν τις μάχες του πολέμου έλαβαν μέρος Κύπριοι στρατιώτες. Το Κυπριακό Σύνταγμα έλαβε μέρος σε πολλές επιχειρήσεις και κέρδισε το σεβασμό και την αναγνώριση με τη γενναιότητα των ανδρών του. Γύρω στους 600 Κύπριους, ανάμεσα στους οποίους περιλαμβάνονται και Τουρκοκύπριοι, είναι σήμερα θαμμένοι στα στρατιωτικά νεκροταφεία των Αθηνών και της Κρήτης όπου πολέμησαν εναντίον του φασισμού και υπέρ της ελληνικής ελευθερίας, στο Ελ Αλαμέιν, στην Αλεξάνδρεια και σε πολλά άλλα νεκροταφεία της Αιγύπτου, της Πράγας, του Κερέν, της Αγκόνα, του Κασίνο και αλλού, για να θυμίζουν σε όλη την ανθρωπότητα πως ο λαός της Κύπρου ήταν και θα είναι πάντα ταγμένος μαζί με όλα τα άλλα ευρωπαϊκά κράτη και τους φιλελεύθερους λαούς της γης για την προάσπιση της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Η Κύπρος, τιμώντας τους νεκρούς στρατιώτες της στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ανήγειρε μνημείο και ανέγραψε τα ονόματα τους σε αιώνια μνήμη στη Λεωφόρο Δημοσθένη Σεβέρη, δίπλα στην ΠΑΣΥΔΥ. Είναι ίσως το πρώτο δικοινοτικό μνημείο γιατί επάνω είναι γραμμένα τα ονόματα των Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων ηρώων του πολέμου. Σε αυτό το μνημείο πρέπει να ατενίζουμε και να στρέφουμε τη μνήμη ως έμπρακτη ένδειξη και έκφραση του κοινού μας αγώνα και αντίστασης ενάντια στο ναζισμό και το φασισμό αλλά και του κοινού μας αγώνα για τα ιδανικά της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ως αυτά αποτέλεσαν το ζητούμενο των ελευθέρων κρατών μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου αλλά και τη βάση της σύγχρονης μεταπολεμικής ιστορίας."
Απόσπασμα από την ομιλία του Δρα Χρίστου Πατσαλίδη για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου στη δοξολογία που τελέστηκε στον Καθεδρικό Ναό Αγίου Ιωάννη στη Λευκωσία, στις 28/10/2008
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου