ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΤΑΦΕΙ Ο ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΟΥΤΑΛΙΣΤΡΑΣ;

 Cristalla Kart

25 Απριλίου  · 

ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΤΑΦΕΙ Ο ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΟΥΤΑΛΙΣΤΡΑΣ?

Παρακαλώ διαβάστε την ιστορία και όποιος έχει την οποιανδήποτε πληροφορία για τον τόπο ταφής ας την δώσει στην οικογένεια του, για ανάπαυση της ψυχής του.  Η μαρτυρία μπορεί να  είναι και ανώνυμη.

Γράφει η φίλη μας Sevgul Uludag για τον Χρίστο Κουταλίστρα

Η ιστορία του αγνοούμενου Χρίστου Αντώνη Κουταλίστρα από τη Μόρφου.  Ο Χρίστος γεννήθηκε το 1918 και ήταν το μικρότερο παιδί του Αντώνη Κουταλίστρα και της Ελένης (γνωστή με το παρατσούκλι “η Μακριά” - διότι ήταν ψηλή γυναίκα).

Το 1974 ήταν 56 χρονών. Ήταν νυμφευμένος με την Ελεγκού και μαζί απέκτησαν έξι κόρες και δύο γιους. Το σπίτι τους βρισκόταν μέσα στα περβόλια, λίγο έξω από τη Μόρφου, κοντά στην Παναγία του Μνασή (δίπλα από τα περβόλια του Πολλή του Άνιφτου).  Η 2η εισβολή τον βρήκε μόνο του, στο σπίτι του εφόσον προτίμησε να μείνει για να φροντίζει τα ζώα του.

Σύμφωνα με μαρτυρίες, κάποιος τ/κ από την Αγία Ειρήνη περιφερόταν στην περιοχή για να κλέψει ζώα και ό,τι άλλο έβρισκε στην περιοχή. Ξαφνικά είδε τον Χρίστο έξω από το σπίτι του να κρατά το τουφέκι του (κυνηγετικο οπλο). Ο τ/κ φοβήθηκε και πυροβόλησε τον Χρίστο και τον σκότωσε. Πήγε στο χωριό του και αφηγήθηκε το περιστατικό. Την επόμενη μέρα, κάποιος συγγενής του τ/κ πήγε και πήρε το ρολόι από τη σωρό καθώς και 30 λίρες που υπήρχαν στις τσέπες του. Την επόμενη μέρα πήγε και τρίτος τ/κ και πήρε το τουφέκι.

Όταν επέστρεψε στο χωριό οι συγχωριανοί του τού είπαν πως θα βρει τον μπελά του και αυτός πήγε και το παρέδωσε στον αστυνομικό σταθμό στη Μύρτου. Η τ/κ επιτροπή αγνοουμένων έκανε κάποιες έρευνες αλλά δεν βρέθηκε το σημείο ταφής του.

Η οικογένεια θα ήθελε να μάθει αν ο άνθρωπος του είχε “ταφεί” κάπου ή αν απλά η σωρός του αφέθηκε εκτεθειμένη.  Δεν ψάχνουν για το όνομα του δολοφόνου ούτε του ληστή. Επιθυμία τους είναι, αν βρεθούν τα οστά του πατέρα τους, να του κάνουν κανονική κηδεία και να του ανάβουν το καντήλι του.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: I LOVE MORPHOU-ΜΟΡΦΟΥ

Ένα γκράφιτι στην παλιά Λευκωσία θυμίζει το «Δεν ξεχνώ» που «ξεχάσαμε»

Γκράφιτι με το «Δεν Ξεχνώ» δημιούργησε ο Χρίστος Κακουλλή, απέναντι από τον πυροσβεστικό σταθμό πύλης Πάφου σε μια εγκαταλειμμένη σκοπιά μπροστά από το κινηματοθέατρο Πάλλας στην Λευκωσία.

Το γκράφιτι αυτό έγινε με συμβολικό σκοπό στις 15 Αυγούστου για την δεύτερη εισβολή στην Κύπρο.

Όπως αναφέρει ο Χρίστος Κακουλλή:

Τελικά  ξεχάσαμε την δεύτερη εισβολή, τελικά ξεχάσαμε ότι στην δεύτερη εισβολή είναι που κατακτήθηκε η Κύπρος η Αμμόχωστος, μεσαορια και η Μόρφου όλα κατακτήθηκαν στην δεύτερη εισβολή, τελικά ξεχάσαμε να ηχήσουν οι σειρήνες για την δεύτερη εισβολή. Τελικά μας ξέχασε το κράτος και εμείς με την σειρά μας ότι απέναντι είναι κατεχόμενα και αφήνουμε τα λεφτά μας στους κατακτητές λες και είναι άλλο κράτος. Τελικά ξεχάσαμε να θυμόμαστε την πατρίδα μας. Ξεχάσαμε να θυμόμαστε τους χιλιάδες αγνοούμενους, πρόσφυγες και νεκρούς. Τελικά ξεχάσαμε να ζούμε και για την κατεχόμενη πατρίδα μας. Τελικά κινδυνεύουμε γιατί ξεχάσαμε…

ΠΗΓΗ: SIGMALIVE

Διαβαστε περισσοτερα στον συνδεσμο που ακολουθει:

https://www.sigmalive.com/lifestyle/culture/1135633/ena-gkrafiti-stin-palia-lefkosia-thymizei-to-den-ksexno-pou-ksexasame-pics

Α. Δημητρίαδης: «Τεράστιο ρεζίλεμα για την Κύπρο» η υπόθεση Παπακώστα (ΒΙΝΤΕΟ). Άνδρος Κυπριανού: «Δεν του άξιζε τέτοια συμπεριφορά»

Δικαιώθηκε μετά θάνατον ο τέως Υπουργός Άμυνας Κώστας Παπακώστας, αφού το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας έκρινε ότι η Κυπριακή Δημοκρατία παραβίασε τα ανθρώπινα δικαιώματα του λόγω των συνθηκών κράτησής του, μετά την καταδίκη του για τα γεγονότα στην Ναυτική Βάση Ευάγγελος Φλωράκης στο Μαρί.

Περαιτέρω το Δικαστήριο επιδίκασε αποζημιώσεις ύψους €20.000 για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Με αφορμή την απόφαση του Δικαστηρίου φιλοξενήθηκαν στην εκπομπή του ΑΝΤ1 «Μέρα Μεσημέρι» ο Νομικός Αχιλλέας Δημητριάδης  και  ο πρώην ΓΓ του ΑΚΕΛ, Άνδρος Κυπριανού και τοποθετήθηκαν επί του θέματος.

«Η δικαιοσύνη άργησε, να διαταχθεί έρευνα για αυτό το ρεζίλεμα»

Ως σημαντική  σχολίασε ο κ. Αχιλλέας Δημητριάδης την απόφαση του Δικαστηρίου διότι “πραγματεύεται το θέμα της απάνθρωπης μεταχείρισης μέσα στα πλαίσια των ανθρωπίνων δικαιωμάτων” σημείωσε.  Τόνισε ωστόσο, ότι η δικαιοσύνη άργησε αφού ο Κώστας Παπακώστας δεν βρίσκεται στη ζωή. Σημείωσε δε ότι τώρα αρχίζει μια άλλη διάσταση της υπόθεσης και εκείνο που θα έπρεπε να γίνει είναι να διαταχθεί έρευνα για την συμπεριφορά που είχαν απέναντι σε ένα κατάδικο.

Όπως είπε μετά την απόφαση « αρχίζει μια νέα διάσταση γιατί ανεξαρτήτως του αν θα προχωρήσει η εισαγγελία σε έφεση ή όχι υπάρχουν βήματα που τόσο η εκτελεστική εξουσία όσο και η νομοθετική μπορούν να πάρουν και να ερευνήσουν».

Τόνισε ότι είναι «τεράστιο ρεζίλεμα μια ευρωπαϊκή χώρα να έχει αυτή του είδους τη συμπεριφορά, πρέπει να διαταχθεί έρευνα για να δούμε ποιος  έπαιρνε αυτές τις αποφάσεις  ποιος δεν έκανε την δουλειά του».

«Αυτός ο άνθρωπος έτυχε αυτής της μεταχείρισης η οποία συνιστά παραβίαση των ανθρωπίνων του δικαιωμάτων, παρόλο που ήταν κατάδικος είχε δικαιώματα και ένα από αυτά είναι να μην τυγχάνει απάνθρωπης μεταχείρισης», τόνισε ο κ. Δημητριάδης.

Απάνθρωπο χαρακτήρισε το γεγονός «να μην σε αφήνουν να βγείς έξω για 657 μέρες από τον Ιούλιο του 2013 μέχρι τον Απρίλιο του 2015, να μην μπορείς να βγαίνεις από το δωμάτιο σου και να βγαίνεις μέχρι τον προθάλαμο με την δικαιολογία ότι είναι θέμα ασφάλειας».

Άνδρος Κυπριανού: «Δεν του άξιζε τέτοια συμπεριφορά»

«Δεν του άξιζε τέτοια συμπεριφορά, σαν να ήταν ο μεγαλύτερος εγκληματίας που είχε βγάλει αυτός ο τόπος», είπε ο Άνδρος Κυπριανού για την συμπεριφορά που είχε τότε η Κυπριακή Δημοκρατία απέναντι στον Κώστα Παπακώστα .

«Ο κ. Παπακώστας ήταν ένας άνθρωπος που πρόσφερε πάρα πολλά στην πατρίδα και ως αγωνιστής του 55-59 και ως αξιωματικός του στρατού και ως βουλευτής και δεν του άξιζε τέτοια συμπεριφορά», τόνισε ο κ. Κυπριανού.

Σχολιάζοντας την χθεσινή απόφαση του Δικαστηρίου ο κ. Κυπριανού επισήμανε ότι κάποιες αποφάσεις αργούν τόσο πολύ να παρθούν και το αίσθημα περί δικαίου «έχει κατατσαλακωθεί» για τους συγγενείς.

«Μένει το αίσθημα δικαίωσης αλλά παραμένει και η πίκρα για το πώς τον μεταχειρίστηκαν», είπε.

Ο κ. Κυπριανού επισήμανε ότι τότε ο κ. Παπακώστα έχοντας στα χέρια του ιατρικές εκθέσεις οι οποίες έλεγαν ότι η ζωή του τίθετο σε κίνδυνο εξαιτίας του περιορισμού σε ένα μικρό δωμάτιο στο νοσοκομείο, ζητούσε όπως να του επιτρέπεται να βγαίνει έξω με το βραχιολάκι και  αυτό δεν έγινε κατορθωτό.

Εξαιτίας τούτου σημείωσε ότι ο κ. Παπακώστας ένιωθε έντονη πικρία που δεν ικανοποιείτο το αίτημα του και μάλιστα « ζήτησε τα Χριστούγεννα να πάει στην εκκλησία και δεν του επιτράπηκε, πράγματα απαράδεκτα για μια κοινωνία που σέβεται τον εαυτό της», σχολίασε ο κ. Κυπριανού.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: ANTILIVE

Τη Μεγάλη Πέμπτη που «επέστρεψε» ο Σάββας

14.04.2023 18:29 Η γνώμη σας

Κώστας Μαυρίδης

Από τη μέρα που η Λαλλού παντρεύτηκε τον Κυριάκο, δεν ήταν μόνο η αφοσιωμένη γυναίκα του. Ήταν κι ο υπάλληλός του στο σπαστήριο πέτρας για άμμο και χαλίκια, έξω από το χωριό στα ριζά του Πενταδάκτυλου. Υπάλληλος χωρίς πληρωμή ή άδεια. Μαζί οι δυο έφευγαν νωρίς πρωί από το σπίτι με το φορτηγό και μαζί γύριζαν με τη δύση του ήλιου βουτηγμένοι στη σκόνη.

Πως βρήκαν χρόνο να αποκτήσουν 6 παιδιά, 4 αγόρια και 2 κορίτσια, ήταν το πείραγμα στα καφενεία και τις Κυριακές στα σπίτια. Κι όταν η Λαλλού έμεινε έγκυος τον Αντρέα, το αποσπόρι της,  το χωριό βούιξε: 

-  Η Λαλλού έγκυος πάλι! Τώρα που θ΄ αρχίσει να παντρεύει παιδιά! 

- Πώς τα καταφέρνει; Ρίχνοντας πέτρες με γυμνά χέρια στον σπαστήρα; 

Η Λαλλού γελούσε σαν τ’ άκουε και φαινόταν το διάστημα ανάμεσα στα δυο της μπροστινά δόντια. Γέλιο κρυστάλλινο, όπως το νερό της πηγής του χωριού στα ριζά του Πενταδάκτυλου παραδίπλα στον σπαστήρα. 

Ξαφνικά, όλα σκοτείνιασαν τον Ιούλη του 1974 με την τουρκική εισβολή κι η Λαλλού πήρε το δρόμο του ξεριζωμού χωρίς κλειδί του σπιτιού, αφού ήταν πάντα ορθάνοιχτο. Ο  γιος της Σάββας, ως Καταδρομέας πολέμησε στον Άγιο Ιλαρίωνα και αργότερα χάθηκε στην ακτή της Κερύνειας όπου κατέστρεψαν δύο τουρκικά άρματα, αλλά δεν υπήρχαν βλήματα για πολλά άλλα που ακολουθούσαν.  

Ο χαμός του Σάββα τσάκισε την Λαλλού που φόρεσε τα μαύρα και δεν ξαναγέλασε. Το μαράζι την γέρασε νωρίς και έπληξε βαριά το μνημονικό της. Μόνο το Σάββα θυμόταν και καρτερούσε τον γυρισμό του. Με τα χρόνια, τα υπόλοιπα αγόρια της έφυγαν ένα-ένα  και έμειναν οι κόρες να την φροντίζουν με αγάπη στον Οίκο Ευγηρίας όπου την επισκεπτόταν 2-3 φορές το χρόνο ο βαφτιστικός της. Παρά τα γηρατειά και την απώλεια μνήμης, ο βαφτιστικός της επέμενε σε κάθε του επίσκεψη να τον αναγνωρίσει. Στεκόταν στην πόρτα του δωματίου της μέχρι που εκείνη αναφωνούσε:

- Ο βαφτιστικός μου…

Και φαινόταν το κενό ανάμεσα στα δόντια της... Αλλά δεν γελούσε.

Εκείνη τη Μεγάλη Πέμπτη, ο βαφτιστικός στάθηκε στην πόρτα όπως άλλοτε και της φώναξε:

- Ποιος είμαι Λαλλού μου και ήρθα να σε δω;

- Ποιος είσαι μανά μου;

Ρώτησε εκείνη με φωνή που τρεμόσβηνε και με το βλέμμα της έριχνε ματιές προς το φως έξω από το παράθυρο. 

- Ποιός είσαι;

Τον ξαναρώτησε ψιθυριστά, αλλά ο βαφτιστικός στεκόταν στην πόρτα ακίνητος.

Ξαφνικά τα μάτια της έλαμψαν:

- Σάββα μου, ήρθες γιε μου ... Ήρθες! 

Εκείνος δεν είπε λέξη. Έπεσε στα γόνατα και σύρθηκε με λυγμούς στα πόδια της, πήρε το τρεμάμενο χέρι της και το γλυκοφιλούσε. Εκείνη του χάιδευε το κεφάλι και σιγοψιθύριζε, «Σάββα  μου, γιε μου». Ο βαφτιστικός κοίταξε πάνω και είδε το κενό στα δόντια της, μα δεν είπε λέξη. Παρακαλούσε μόνο να τον συγχωρέσει η Παναγία που δεν ομολόγησε πως δεν ήταν ο Σάββας. Ήταν και η Παναγία μάνα… Εκείνο το βράδυ, Μεγάλη  Πέμπτη, θα άρπαζαν το γιο της.
Καλή Ανάσταση!

(Αληθινή ιστορία που πρωτοδημοσιεύτηκε το 2018)

Κώστας Μαυρίδης, Ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ (S&D), Πρόεδρος Πολιτικής Επιτροπής για την Μεσόγειο

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: SIGMALIFE