Με απώτερο στόχο την εξοικονόμηση νερού και τον εμπλουτισμό των υπογείων υδάτων, πολλές χώρες στην Ευρώπη έχουν αυστηρούς κανονισμούς και προωθούν έντονα μεθόδους συλλογής των νερών της βροχής.
Οι κανονισμοί περιορίζουν στην Αγγλία για παράδειγμα, την κάλυψη της αυλής μόνο στο απαραίτητο διάδρομο στην είσοδο του σπιτιού και του γκαράζ και μια μικρή βεράντα στο πίσω μέρος.
Όποιος θέλει να καλύψει περισσότερο από αυτό οι Γερμανικές αρχές για παράδειγμα, τον υποχρεώνουν να πληρώνει ένα καθόλου ευκαταφρόνητο ετήσιο τέλος στην Τοπική Αρχή ανάλογα με το εμβαδόν του χώρου της αυλής του που θα καλύψει.
Η συλλογή των νερών της βροχής ήταν πολύ διαδεδομένη στην Κύπρο τα παλιά χρόνια και το σύστημα υδροδότησης του σπιτιού γινόταν από τις Στέρνες.
Οι πλούσιες νεαρές του χωριού, με μεγάλα σπίτια και άρα μεγάλες στέρνες, συνήθιζαν να λούζονται με βρόχινο νερό εφόσον αυτό είναι πολύ μαλακό και κάνει καλή σαπουνιά!
Στο εξωτερικό ενθαρρύνεται η συλλογή και φύλαξη των ομβρίων υδάτων για πότισμα, πλύσιμο των ρούχων, αποχωρητήρια και εμπλουτισμό των υπογείων νερών.
Στα νησιά του Αιγαίου οι στέρνες ήταν πολύ διαδεδομένες, (σε ορισμένα νησιά χρησιμοποιούνται ακόμη), και ορισμένες μάλιστα ήταν τόσο μεγάλες που τις έχουν τώρα μετατρέψει σε δωμάτια προς ενοικίαση.
Η διαχείριση των ομβρίων σε μια κατοικία μπορεί εύκολα να γίνει με το νερό που πέφτει σε καλυμμένες επιφάνειες του σπιτιού, ιδιαίτερα τη στέγη.
Η στέγη παρέχει το πλεονέκτημα της εύκολη συλλογής μέσω των χολέτρων και το ότι η ποιότητα του νερού είναι πολύ καλή.
Στη χειρότερη περίπτωση η μέση βροχόπτωση στην Κύπρο είναι περίπου 300 χιλιοστά ή 0.3 μέτρα. Αυτό σημαίνει ότι σε 1 τετραγωνικό μέτρο επιφάνειας πέφτουν 300 λίτρα νερό το χρόνο.
Αν υποθέσουμε ότι η επιφάνεια της στέγης ενός μέτριου σπιτιού είναι 200 τετ μέτρα, τότε σε ένα χρόνο μια τέτοια στέγη θα μαζέψει 60 κμ νερό.
Έρευνες έχουν δείξει ότι από μια στέγη μπορούμε να συλλέξουμε πέραν του 80% του βρόχινου νερού επομένως στις χειρότερες από πλευράς βροχόπτωσης περιοχές τις Κύπρου, θα συλλέξουμε 48 τόνους νερού τουλάχιστο.
Στην Ελβετία οι κανονισμοί υποχρεώνουν τον αρχιτέκτονα να σχεδιάζει στέγες με χωρητικότητα 2 ωρών βροχόπτωσης για αποφυγή πλημμυρών.
Αυτό σε συνδυασμό με την φαντασία και δημιουργικότητα ορισμένων αρχιτεκτόνων μπορεί να οδηγήσει σε εντυπωσιακά εφφέ όταν βρέχει.
Στη Γερμανία μέχρι το 2005, είχαν εγκατασταθεί περίπου 1.5 εκ τέτοια συστήματα Υπάρχει ομοσπονδιακή και κρατική νομοθεσία που διέπει την εγκατάσταση, λειτουργία και τερματισμό χρήσεως τέτοιων συστημάτων αλλά γενικά οι λεπτομέρειες εναπόκεινται στις αρχές των ομοσπονδιακών κρατιδίων και διαφέρουν από κρατίδιο σε κρατίδιο.
Τα πρότυπα που διέπουν τέτοια συστήματα και πρέπει να χρησιμοποιούνται είναι τα DIN 1989 μέρος 1-4. Αυτά τα πρότυπα διέπουν όλες τις πτυχές εφαρμογής και καλύπτουν το προγραμματισμό, σχεδιασμό, λειτουργία, συντήρηση, αποθήκευση, δεξαμενές, φίλτρα, ποιότητα νερού, έλεγχο και παρακολούθηση (Umwelt Bundesamt 2005).
Ακόμη ένα θέμα σωστής διαχείρισης των ομβρίων σε ιδιωτικούς χώρους. σε χώρους στάθμευσης και γενικά σε μεγάλες εκτάσεις καλυμμένες από άσφαλτο και πλάκες, είναι η σωστή επιλογή υλικών και τρόπου κάλυψης.
Ο αειφόρος σχεδιασμός επιβάλλει απορροφητικές (porous) επιφάνειες σε αυτές τις επιστρώσεις ούτως ώστε τα νερά να απορροφούνται από το έδαφος και όχι να ενώνονται με τα πιο μολυσμένα νερά των δρόμων και να χάνονται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου