Βαθιά θλίψη εκφράζει η ΠΟΕΔ για τον θάνατο της Ρέας Παπαγεωργίου

Βαθιά θλίψη εκφράζει η ΠΟΕΔ για τον θάνατο της Ρέας Παπαγεωργίου

posted on Νοεμβρίου 13, 2024 12:48

Βαθιά θλίψη εκφράζει η ΠΟΕΔ για τον θάνατο της Ρέας Παπαγεωργίου

 

Η ΠΟΕΔ εκφράζει τη βαθιά της θλίψη για τον θάνατο της συναδέλφου μας, Ρέας Παπαγεωργίου. Η Ρέα ήταν μια ιδιαίτερα αξιόλογη προσωπικότητα, η οποία ξεχώριζε για την εργατικότητα, την αφοσίωση στο καθήκον και την ανιδιοτελή βοήθεια στους εκπαιδευτικούς. Είχε πάντα ενεργή παρουσία στην Οργάνωση, υπερασπιζόμενη τις θέσεις της και συμμετείχε σε όλους τους συνδικαλιστικούς αγώνες της ΠΟΕΔ.

 

Η Ρέα Παπαγεωργίου υπήρξε η πρώτη γυναίκα Πρόεδρος στην ιστορία της ΠΟΕΔ. Διετέλεσε ακόμη, Πρόεδρος της ΠΟΕΔ Λευκωσίας και υπηρέτησε τον κλάδο ως μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου και ως Γενική Αντιπρόσωπος.

 

Η συνεισφορά της στην εκπαίδευση και στο συνδικαλιστικό κίνημα υπήρξε σημαντική και η μνήμη της θα παραμείνει ζωντανή στις καρδιές όλων όσοι τη γνώρισαν και συνεργάστηκαν μαζί της.

 

Συγκλονισμένοι όλες και όλοι την αποχαιρετούμε με σεβασμό και τιμή και εκφράζουμε τα ειλικρινή συλλυπητήρια προς την οικογένειά της.

 

Αιωνία της η μνήμη.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: ΠΟΕΔ

ΕΥΠ: ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ Δελτία Πληροφοριών Επι Κύπρου – Τουρκίας, Ιούλιος – Αύγουστος 1974

 13/11/2024

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Δελτία Πληροφοριών Επι Κύπρου – Τουρκίας, Ιούλιος – Αύγουστος 1974

Σε μία προσπάθεια να συμβάλλει στην καλύτερη κατανόηση των εξελίξεων και συνθηκών του πραξικοπήματος κατά του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου και της τουρκικής εισβολής, η ΕΥΠ με τη συμπλήρωση 50 χρόνων από την τραγωδία της Κύπρου, δίνει στη δημοσιότητα τα 58 δελτία που συνέταξαν τους δύο αυτούς δραματικούς μήνες, τα αρμόδια στελέχη της ΚΥΠ, όπως τότε ονομαζόταν η υπηρεσία.

Πρόκειται ουσιαστικά για ένα ημερολόγιο εξελίξεων μιας τραυματικής περιόδου της ιστορίας του ελληνισμού, όπως καταγράφηκαν στη βάση των πληροφοριών της Υπηρεσίας τότε, το οποίο πλέον είναι στη διάθεση των ιστορικών, αλλά και κάθε ενδιαφερομένου, για μελέτη, άντληση στοιχείων και εξαγωγή συμπερασμάτων. Και που ακόμα και η απλή ανάγνωσή του, παρά τη χρονική απόσταση που έχει μεσολαβήσει, σε πολλά σημεία εντυπωσιάζει αλλά και προκαλεί έντονα συναισθήματα.

Παρουσιάζοντας με ειδικό του μήνυμα την πρωτοβουλία αυτή ο Διοικητής της ΕΥΠ κ. Θεμιστοκλής Δεμίρης τονίζει ότι τα 50 χρόνια που πέρασαν από τότε, «αν δεν επιβάλλουν, σίγουρα επιτρέπουν να κοιτάξεις πίσω σε μία άσκηση εθνικής και η υπηρεσιακής αυτογνωσίας.

Από την πλευρά του ο καθηγητής του ΕΚΠΑ κ. Ευάνθης Χατζηβασιλείου στο δικό του σημείωμα με το οποίο επιχειρεί μια πρώτη αποτίμηση του υλικού, χαρακτηρίζει κρίσιμης σημασίας το υλικό, τονίζοντας ότι, συνδυαζόμενο με τις άλλες διαθέσιμες πηγές, θα συμβάλλει στην προσπάθεια συγκρότησης μιας συνολικής εικόνας των καθοριστικών εκείνων γεγονότων.

Σημειώνεται ότι είναι η πρώτη φορά που η ΕΥΠ αποχαρακτηρίζει αρχειακό της υλικό εφαρμόζοντας φυσικά τις διαδικασίες που προβλέπει σχετική νομοθεσία. Σύμφωνα δε με το Διοικητή της υπάρχει πρόθεση να υπάρξουν αντίστοιχες πρωτοβουλίες που θα δώσουν την ευκαιρία να συνεκτιμηθεί η οπτική γωνία της Υπηρεσίας με τα τότε χαρακτηριστικά της, στη μελέτη ακόμα και ιδιαίτερα ευαίσθητων περιόδων της ιστορίας μας.

Το πλήρες μήνυμα του Διοικητή, το σημείωμα του καθηγητή κ. Χατζηβασιλείου και το σύνολο των 58 πληροφοριακών δελτίων της περιόδου Ιουλίου Αυγούστου 1974 είναι διαθέσιμα στους συνδέσμους που ακολουθούν.

"Η ΕΥΠ ΔΙΝΕΙ ΣΤΗ ΔΗΜΟΣΙΟΤΗΤΑ ΤΑ ΔΕΛΤΙΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ ΤΗΣ ΚΥΠ ΓΙΑ ΚΥΠΡΟ ΙΟΥΛΙΟ – ΑΥΓΟΥΣΤΟ 1974"- Παρουσίαση της πρωτοβουλίας από τον Διοικητή, είναι διαθέσιμη εδώ.

"Τα Δελτία Πληροφοριών της ΚΥΠ για Κύπρο και Τουρκία, Ιούλιος-Αύγουστος 1974" κείμενο του κ. Ευάνθη Χατζηβασιλείου, Καθηγητή Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, γενικού γραμματέα του Ιδρύματος της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία, είναι διαθέσιμο εδώ.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: ΕΥΠ (ΕΘΝΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ)

Για να κατεβάσετε τα αρχεία, παρακαλώ πατήστε στο όνομα του μήνα πιο κάτω (ΙΟΥΛΙΟΣ, ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ)

ΑΠΟΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΕΝΑ ΔΕΛΤΙΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ

ΙΟΥΛΙΟΣ

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ

Μέρα που είναι...

Τετάρτη, 24/4/2024 - 12:30

Γράφει ο Γιώργος Κασκάνης

Διευθυντής Ενημέρωσης Alpha Κύπρου

Περισσότερα στο: https://www.alphanews.live/blog/mera-poy-einai

Ποτέ δεν θα είσαι σίγουρος για κάτι που δεν δοκίμασες. Θα γνωρίζεις όμως πολύ καλά τα αποτελέσματα αυτού που δοκίμασες. Πέρασαν κιόλας 20 χρόνια από το Δημοψήφισμα του 2004. Μεγάλη η απόσταση για ένα ψύχραιμο απολογισμό.

Ναι, μετά το δημοψήφισμα δεν καταργήθηκε η Κυπριακή Δημοκρατία και δεν αναγνωρίστηκε το ψευδοκράτος, όπως προέβλεπαν κάποιοι. Ναι, δεν αμφισβητήθηκε η θέση της Κύπρου στην ΕΕ, ούτε και περιθωριοποιήθηκε η χώρα μας διεθνώς. Η Κυπριακή Δημοκρατία παραμένει ως είχε, δηλαδή μισή, και υπό μία έννοια ενισχύει τη θέση της στο διεθνές σκηνικό, είδικα μετά τη σαφή πλέον προσχώρησή της στο στρατόπεδο της Δύσης.

Και το Κυπριακό; Το Κυπριακό που ξέραμε μέχρι το 2004, στην ουσία δεν υπάρχει. Από την επόμενη κιόλας μέρα τα πράγματα άρχισαν να διαφοροποιούνται δραματικά, με αποτέλεσμα βασικές πτυχές του προβλήματος να επηρεάζονται ουσιαστικά. Και εξηγούμαι:

Μέχρι το 2004, οι παρεμβάσεις που έγιναν σε ελληνοκυπριακές περιουσίες στα κατεχόμενα ήταν από ελάχιστες μέχρι μηδενικές. Συνεπώς, οι όποιες ρυθμίσεις επιστροφής ή επανάκτησης περιουσιών, είχαν ουσιαστικό περιεχόμενο. Σήμερα τα δεδομένα έχουν διαφοροποιηθεί σε τέτοιο βαθμό που στις περισσότερες περιπτώσεις θα προβάλλει ως μοναδική διέξοδος η αποζημίωση των ελληνοκυπρίων προσφύγων και όχι η επιστροφή.

Σε συνέχεια του πιο πάνω, οι χάρτες που ετοιμάστηκαν για το εδαφικό, θα μπορούσαν να εφαρμοστούν χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα. Σήμερα, αρκετές από τις περιοχές που περιλαμβάνονταν σε αυτούς του χάρτες έχουν αναπτυχθεί σε βαθμό που δύσκολα μπορούν να περιληφθούν στις υπό επιστροφή περιοχές (Μόρφου, περιοχή Αμμοχώστου κτλ.)

Το 2004 η τουρκοκυπριακή πλευρά αδυνατούσε να συμπληρώσει τον κατάλογο των 50 χιλιάδων ξένων υπηκόων (έποικοι) που θα νομιμοποιούνταν ως Κύπριοι πολίτες. Με ανάλογο αριθμό ασφαλώς από την ελληνοκυπριακή πλευρά. Σήμερα στα κατεχόμενα μιλούν για 200 χιλιάδες εποίκους και η τουρκοκυπριακή κοινότητα διαμαρτύρεται γιατί έχει καταστεί μειοψηφία.

Το 2004 υπήρχε ένα ισχυρό σενάριο μετατροπής της Καρπασίας σε εθνικό πάρκο, γεγονός που θα έδινε στην περιοχή και τους κατοίκους της ένα καθεστώς αυτονομίας. Σήμερα η περιοχή έχει αναπτυχθεί με μαρίνες και ξενοδοχεία.

Το 2004 το Βαρώσι ήταν στις άμεσες προτεραιότητες. Σήμερα ή αύριο ενδεχομένως να έχει την τύχη των υπόλοιπων περιοχών.

Το 2004 υπήρχε μια κοινωνική έκρηξη στην τουρκοκυπριακή κοινότητα που έσπρωχνε τις εξελίξεις προς τη λύση. Σήμερα υπάρχει μια ουσιαστική αποστασιοποίηση και ένα -σε επίπεδο πολιτικής- βόλεμα με την παρούσα κατάσταση.

Το 2004 η ανάπτυξη των κατεχομένων ήταν περιορισμένη. Σήμερα είναι εκρηκτική και, το χειρότερο, βρίσκεται όλη στα χέρια του τουρκικού κεφαλαίου που είναι ο απόλυτος κυρίαρχος.

Το 2004 η Τουρκία είχε κίνητρο να λύσει το Κυπριακό. Και αυτό ήταν η ΕΕ. Σήμερα η προοπτική αυτή δεν υπάρχει και οι Τούρκοι το γνωρίζουν πολύ καλά.

Με βάση όλα αυτά και άλλα πολλά που θα μπορούσαν να παρατεθούν, ακόμα και εάν διαμορφωθούν οι ιδανικότερες διεθνείς συνθήκες για επίλυση του Κυπριακού, κάτι που για την ώρα δεν προβάλλει στον ορίζοντα, τα πράγματα επί του εδάφους και επί των ανθρώπων δεν θα είναι ποτέ τα ίδια.

Είπαμε, ποτέ δεν θα είσαι σίγουρος για κάτι που δεν δοκίμασες. Θα γνωρίζεις όμως πάντα πολύ καλά τα αποτελέσματα αυτού που δοκίμασες. Το ποια γεύση αφήνει αυτό που δοκιμάσαμε, ας το κρίνει ο καθένας...

Περισσότερα στο: https://www.alphanews.live/blog/mera-poy-einai

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: Alfanews.Live

Οι άνθρωποι που μας ενώνουν και το Πανεπιστήμιο Κύπρου που κτίζει γέφυρες."Just as we have differences, we have also similarities"

 Οι άνθρωποι που μας ενώνουν και το Πανεπιστήμιο Κύπρου που κτίζει γέφυρες."Just as we have differences, we have also similarities": Η Τουρκοκύπρια αριστούχα διδακτορική απόφοιτος Çiçek Topçu απευθύνθηκε στην τάξη του 2024 εκφράζοντας την αγωνία και την ελπίδα της για το μέλλον. pic.twitter.com/dIZagMq9Dl

— Τάσος Χριστοφίδης/ Tasos Christofides (@UCYRector5) July 29, 2024

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΕΔΩ

 ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: Τάσος Χριστοφίδης

Πλούσια πηγή νερού ανακαλύφθηκε στον κατεχόμενο Άγιο Επίκτητο

 

Η πηγή νερού, η οποία έχει δυνατότητα 80 τόνων, λειτουργεί αδιάκοπα από μηχανικούς του «τμήματος» κι αρμόδιους τεχνικούς

Την πλουσιότερη πηγή νερού που ανακαλύφθηκε ποτέ, εντόπισε στους πρόποδες του Πενταδάκτυλου, στον κατεχόμενο Άγιο Επίκτητο Κερύνειας, το «τμήμα γεωλογίας και μεταλλείων» μετά από έρευνες κι εργασίες εδώ κι ένα μήνα.

Όπως μεταδίδεται στα κατεχόμενα, το σημείο επισκέφθηκαν σήμερα ο «υπουργός τουρισμού, πολιτισμού, νεολαίας και περιβάλλοντος», Φικρί Ατάογλου και ο «διευθυντής» του «τμήματος γεωλογίας». Ο κ. Ατάογλου ανέφερε ότι η πηγή νερού, η οποία έχει δυνατότητα 80 τόνων, λειτουργεί αδιάκοπα από μηχανικούς του «τμήματος» κι αρμόδιους τεχνικούς. Είναι το πιο πλούσιο πηγάδι νερού που έχει ανακαλυφθεί ποτέ στο υδροφόρο τμήμα της οροσειράς στην περιοχή της Κερύνειας, πρόσθεσε.

Πρόσθεσε ότι ο Άγιος Επίκτητος και τα γύρω χωριά θα ανακουφιστούν πολύ με αυτή την πηγή νερού, η οποία έχει βάθος 168 μέτρα και δυνατότητα άντλησης 80 τόνων νερού την ώρα και δήλωσε ότι το επόμενο βήμα είναι η διάτρηση στην περιοχή Λαπήθου όπου έχουν ξεκινήσει οι εργασίες και στόχος είναι να φτάσουν κι εκεί σε μια παρόμοια πηγή νερού.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: ΠΟΛΙΤΗΣ

Τρισάγιο στη μνήμη εννέα πεσόντων πυροβολητών στην τουρκική εισβολή

 Στο Μνημείο Πεσόντων εντός του χώρου των Φοιτητικών Εστιών του Πανεπιστημίου Κύπρου

Συμπληρώνονται φέτος 50 χρόνια από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Οι πληγές της τουρκικής εισβολής παραμένουν νωπές, με την τουρκική κατοχή σημαντικού τμήματος του εδάφους της Κύπρου να συνεχίζεται.

Το Πανεπιστήμιο Κύπρου και ο Σύνδεσμος Εφέδρων Πυροβολικού τιμούν τη μνήμη των εννέα πεσόντων Υπαξιωματικών και Οπλιτών Πυροβολητών που θυσιάστηκαν ηρωικά στις 20 Ιουλίου 1974 με τρισάγιο που θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή, 19 Ιουλίου 2024, στις 10 π.μ., στο Μνημείο Πεσόντων, το οποίο ανεγέρθηκε στο χώρο των Φοιτητικών Εστιών του Πανεπιστημίου Κύπρου, εκεί όπου έπεσαν μαχόμενοι υπερασπιζόμενοι την πατρίδα.

Η ανέγερση του Μνημείου έχει σημαντική ιστορική και συμβολική αξία, καθώς στη συγκεκριμένη περιοχή έδρευε το στρατόπεδο δύο Μονάδων του Πυροβολικού: της 184ΠΠΠ και της 185ΜΠΠ. Στις 20 Ιουλίου 1974, κατά την πρώτη μέρα της τουρκικής εισβολής, το στρατόπεδο δέχθηκε επιθέσεις από την τουρκική αεροπορία που επέφεραν το θάνατο των εννέα Αξιωματικών, Υπαξιωματικών και Οπλιτών.

Το Τρισάγιο θα τελεσθεί παρουσία Πολιτειακών αξιωματούχων και στρατιωτικής ηγεσίας, των Πρυτανικών Αρχών και μελών της πανεπιστημιακής κοινότητας και των οικογενειών των πεσόντων. Μετά το πέρας του τρισαγίου θα ακολουθήσει κατάθεση στεφάνων. Σε περίπτωση που επιθυμείτε να παραστείτε, παρακαλούμε δηλώστε τη συμμετοχή σας εδώ μέχρι τις 18/07/2024.

Δήλωση συμμετοχής.

Πληροφορίες στα τηλέφωνα: 22894347/22894344

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: PaideiaNews

Σχετικό βίντεο για τα γεγονότα της θυσίας τους εδώ.

Ανοιχτή επιστολή της Μαρία Άνχελα Ολγκίν σε όλους τους Κυπρίους

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ

Το πλήρες κείμενο της επιστολής

Ανοιχτή επιστολή της Μαρία Άνχελα Ολγκίν

Ιούλιος 2024

Τον Φεβρουάριο του τρέχοντος έτους, ξεκίνησα τη θητεία μου, ως προσωπική απεσταλμένη του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, ο οποίος μου ζήτησε να διερευνήσω αν υπάρχουν ευνοϊκές συνθήκες στην Κύπρο για την επανάληψη των διαπραγματεύσεων που θα οδηγούσαν σε μια οριστική και βιώσιμη λύση. Πέντε μήνες αργότερα, πραγματοποίησα την τελευταία μου συνάντηση με τους δύο ηγέτες, τον Νίκο Χριστοδουλίδη και τον Ερσίν Τατάρ.

Για μένα, η Κύπρος ήταν ταυτόχρονα μια νέα χώρα και μια οικεία χώρα. Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα έβρισκα σε αυτό το όμορφο νησί τοπία όπως αυτά του σπιτιού μου στην Κολομβία. Ζω σε μια πόλη τρεις ώρες από την Μπογκοτά, σε ένα βουνό που περιβάλλεται από ημιέρημο, το οποίο μπορούσε εύκολα να βρεθεί σε οποιονδήποτε από τους δρόμους που ταξίδεψα κατά τη διάρκεια των επισκέψεών μου. Οι ελιές, που αφθονούν και στα δύο μέρη, είναι σύμβολο ειρήνης και μόνιμης αναγέννησης.

Πραγματοποίησα συναντήσεις με τους ηγέτες, οι οποίοι συζήτησαν εκτενώς τις θέσεις και τις ανησυχίες τους. Ήταν επίσης σημαντικό για μένα να κατανοήσω το όραμα των πολιτικών φορέων και της κοινωνίας των πολιτών, καθώς και των κατοίκων του νησιού. Είμαι πολύ ευγνώμων σε όλους εκείνους που μοιράστηκαν μαζί μου τις εμπειρίες και τις ανησυχίες τους. Έγινα μάρτυρας της γενναιοδωρίας και της καλοσύνης του κυπριακού λαού και στις δύο πλευρές.

Αυτοί οι μήνες επικεντρώθηκαν σε μια συνεχή αναζήτηση διόδων που οδηγούν στη δημιουργία εμπιστοσύνης μεταξύ των μερών. Είναι σημαντικό να απομακρυνθούμε από λύσεις που στο παρελθόν δημιούργησαν προσδοκίες που δεν εκπληρώθηκαν και οδήγησαν σε μεγαλύτερες διαφωνίες και απογοητεύσεις. Τώρα, πρέπει να σκεφτούμε διαφορετικά, παραμένοντας πεπεισμένοι ότι ένα κοινό μέλλον θα φέρει μεγάλες ευκαιρίες σε όλους τους Κύπριους. (These months have focused on a constant search for paths that lead to generating trust between the parties. It is important to move away from solutions that in the past have created expectations that were not met and led to greater disagreements and frustrations. Now, we must think differently, remaining convinced that a common future would bring great opportunities to all Cypriots).

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, και μετά από εκτενή έρευνα της ιστορίας του νησιού, αντιλαμβάνομαι ότι πάρα πολλά χρόνια έχουν ξοδευτεί σε αντιπαραθέσεις και διακρίσεις - πάρα πολύς χρόνος για να κατηγορηθεί η άλλη πλευρά. Το status quo έχει μεγαλώσει την απόσταση και έχει διευρύνει την έλλειψη γνώσης του ενός για τον άλλο, και αυτό μεγαλώνει κάθε μέρα που περνάει. Ως μηχανισμό αποφυγής περαιτέρω απογοήτευσης, που αναμφίβολα συνδέεται με τις αποτυχημένες προσπάθειες διαπραγμάτευσης, πολλοί άνθρωποι φαίνεται να έχουν παραδοθεί στη θέση ότι δεν μπορεί να αλλάξει η τρέχουσα κατάσταση.

Κατά την πρώτη μου επίσκεψη, περπάτησα στην εγκαταλελειμμένη οδό Ερμού, η οποία με τον πιο ισχυρό τρόπο συμβολίζει την αδυναμία επίλυσης μιας σύγκρουσης που διαρκεί πάνω από 60 χρόνια. Τα μνημόσυνα και τα μνημεία δεν μας θυμίζουν στιγμές δόξας αλλά την αποτυχία των προσπαθειών για την επίτευξη μιας συμφωνίας στο νησί. Αποκαλύπτουν μια Κύπρο παγωμένη στον χρόνο. Αυτό ακριβώς είναι που έχουμε την ευκαιρία να αλλάξουμε τώρα.

Σε κάθε διαδικασία διαπραγμάτευσης, είναι σημαντικό να αναγνωρίζουμε και να κατανοούμε το παρελθόν. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για την Κύπρο, η ιστορία της οποίας έχει σημαδευτεί από τόσα δεινά και απώλειες. Ωστόσο, αυτό το παρελθόν δεν θα πρέπει να αποτελεί ανυπέρβλητο εμπόδιο για να προχωρήσουμε προς μια λύση που θα ωφελεί όλους τους Κύπριους, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που πιστεύουν ότι δεν χρειάζεται να αλλάξουν.

Η Κύπρος έχει τη δυνατότητα να γίνει μια ευημερούσα χώρα σε μια ταραγμένη περιοχή που έχει ανάγκη από σταθερότητα. Αναμφίβολα, επιδεικνύοντας σεβασμό στις διαφορές και τις παράλληλες εξελίξεις, οι Κύπριοι θα μπορούσαν να γίνουν αξιόπιστοι εταίροι για πολλούς στον κόσμο. Ένα βήμα προς την κατεύθυνση της ενότητας θα μπορούσε σίγουρα να συμβάλει στην ασφάλεια στο νησί και στην αίσθηση ότι μπορούμε να ζούμε σε μια ατμόσφαιρα ειρήνης και ηρεμίας.

Επαναλαμβάνω την πρόσκλησή μου να συνδεθούμε με το μέλλον και, πάνω απ' όλα, να αναζητήσουμε λύσεις που να ενισχύουν την αξία της κάθε πλευράς. Για να κλείσουμε τις πληγές του παρελθόντος και να βελτιώσουμε το παρόν, όλοι πρέπει να κοιτάξουμε το μέλλον με έναν πιο υγιή και ελπιδοφόρο τρόπο. Αναγνωρίζοντας τις προκλήσεις, πιστεύω ότι οι Κύπριοι θα μπορούσαν να έχουν μια πιο φωτεινή και θετική προοπτική αν μπορούσαν να ξεπεράσουν την ιστορία του πόνου. Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε τους νέους ανθρώπους και στις δύο πλευρές του νησιού. Αξίζουν μια διαφορετική ζωή με ίσες ευκαιρίες, ώστε το μέλλον τους να μην μένει ανεκπλήρωτο εξαιτίας του παρελθόντος.

Σημαντικές γνώσεις στη νευροεπιστήμη έχουν διευρύνει την κατανόησή μου για κάποιες συμπεριφορές στην Κύπρο. Υποδηλώνουν ότι ο εγκέφαλος αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα συγχωνεύοντας πεποιθήσεις του παρελθόντος με νέες εμπειρίες. Αυτές οι πεποιθήσεις, που διαμορφώνονται, κληρονομούνται και ενισχύονται κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας, είναι βαθιά ριζωμένες στον εγκέφαλο, ο οποίος χάνει την ικανότητα αφομοίωσης νέων πληροφοριών. Ως αποτέλεσμα, όταν ένα οδυνηρό παρελθόν διδάσκεται επανειλημμένα, καθίσταται αδύνατο για τους ανθρώπους να είναι ανοιχτοί στην αλλαγή και να πιστεύουν σε μια ελπιδοφόρα εναλλακτική λύση για ένα κοινό και καλύτερο μέλλον.

Οι μεγάλες αλλαγές σε χώρες δεν μπορούν να αποφύγουν την κριτική και τις κατηγορίες. Πάντα θα υπάρχουν εκείνοι που προτιμούν το status quo ως το σημείο συμβιβασμού των θέσεών τους. Πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που προβλέπουν εκ των προτέρων τα κακά πράγματα που πρόκειται να συμβούν. Ορισμένοι αντιλαμβάνονται ακόμη και μικρές αλλαγές ως απειλή ή προδοσία. Η ιστορία μας διδάσκει, ωστόσο, ότι οι θετικές αλλαγές συμβαίνουν όταν οι ηγέτες αναγνωρίζουν τι διακυβεύεται και εστιάζουν στη μακροπρόθεσμη ευημερία των κοινοτήτων τους.

Είμαι πεπεισμένη ότι η Κύπρος αξίζει και μπορεί να βρει τη συμφιλίωση και έναν νέο δρόμο προς τα εμπρός. Θα παρουσιάσω την έκθεσή μου στον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ στις 10 Ιουλίου, αλλά η δέσμευσή μου δεν έχει τελειώσει, θα συνεχίσω να σκέφτομαι τις επιλογές για μια βιώσιμη λύση. Ο Γενικός Γραμματέας θα αποφασίσει τα βήματα που πρέπει να γίνουν τους επόμενους μήνες. Παραμένω αισιόδοξη και ζητώ από όλους τους Κύπριους να ενθαρρύνουν και να πιέσουν τους ηγέτες τους να εργαστούν για ένα καλύτερο και ασφαλές μέλλον. Οι ηγέτες πρέπει να επιδείξουν βούληση και αποφασιστικότητα για πραγματική πρόοδο.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: ΠΟΛΙΤΗΣ

Αφήστε τα παιδιά να βαρεθούν: Η αξία της πλήξης στην παιδική ανάπτυξη

ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΛΕΚΚΟΥ*

Στην εποχή της επιτευγματοποίησης των πάντων, της αδιάκοπης προετοιμασίας για το μέλλον (όποιο κι αν είναι αυτό) και των αδιάκοπων στοχευμένων δραστηριοτήτων (των οποίων την απόλαυση δεν είμαι σίγουρος αν συμμερίζονται τα παιδιά), η πλήξη φαίνεται να είναι κάτι που προσπαθούμε να αποφύγουμε για τα παιδιά μας. Το να βαρεθεί ένα παιδί έχει δαιμονοποιηθεί. Ειδικά τώρα το καλοκαίρι, σπεύδουμε όλοι να γεμίσουμε τη μέρα τους με δραστηριότητες και υποχρεώσεις μόνο και μόνο για να μην ακουστεί η λέξη «βαριέμαι» από το στόμα τους. Άλλο το να έχει κάποια μικρά πράγματα να κάνει το παιδί κι άλλο να έχουμε εμείς φτιάξει ένα αυστηρό χρονοδιάγραμμα, στο οποίο εκείνο πρέπει να ανταποκριθεί.

Είναι εύκολα αντιληπτό πως σε μια κοινωνία (όπως οι δυτικότροπες κοινωνίες μας) στις οποίες η γονεϊκότητα θεωρείται βάρος, το ότι οι γονείς θα εντάξουν τα παιδιά τους για λόγους φύλαξης σε κάποιο θερινό σχολείο. Τους φτάνει λοιπόν αυτή η κούραση. Τα υπόλοιπα παιδιά των οποίων η ηλικία ή το οικογενειακό πλαίσιο επιτρέπουν να μείνουν σπίτι, ας βυθιστούν στην θερινή ραστώνη.  Για πολλούς από τους ενήλικες η πλήξη είναι μια κατάσταση αρνητική (ίσως γιατί σε αυτές τις ώρες πρέπει να συναντήσουμε τον εαυτό μας). Στα παιδιά όμως αυτή μπορεί να δράσει ως καταλύτης για την ανάπτυξη πολλαπλών δεξιοτήτων. Ας δούμε γιατί είναι σημαντικό τα παιδιά να έχουν το δικαίωμα να βαριούνται.

1. Ενίσχυση της Δημιουργικότητας: Η πλήξη συχνά οδηγεί τα παιδιά στο να αναζητούν νέους τρόπους για να διασκεδάσουν ή να απασχοληθούν, ενεργοποιώντας τη δημιουργική τους σκέψη. Όταν τα παιδιά δεν είναι διαρκώς απασχολημένα με οργανωμένες δραστηριότητες ή τεχνολογικά μέσα, ενθαρρύνονται να εφεύρουν παιχνίδια, να φτιάξουν ιστορίες και να εξερευνήσουν τον κόσμο γύρω τους από διαφορετική οπτική γωνία.
2. Ανάπτυξη της Ανεξαρτησίας: Η πλήξη μπορεί να αποτελέσει μια ευκαιρία για τα παιδιά να μάθουν να βασίζονται τον εαυτό τους για να βρουν λύσεις και απασχόληση. Αυτό τα βοηθά να αναπτύξουν την αυτοπεποίθηση και την αυτονομία, ζωτικής σημασίας δεξιότητες για την ώριμη ενήλικη ζωή.
3. Ενίσχυση των Δεξιοτήτων Προβληματισμού: Όταν τα παιδιά βαριούνται και δεν υπάρχει εξωτερική διέγερση για δράση, ενθαρρύνονται να σκεφτούν πιο δημιουργικά για να ξεπεράσουν αυτή την κατάσταση. Αυτό τα βοηθά να αναπτύξουν την ικανότητα να αντιμετωπίζουν προκλήσεις και να βρίσκουν λύσεις ανεξάρτητα.
4. Ευκαιρία για Ψυχική Ξεκούραση: Σε έναν κόσμο που όλα συμβαίνουν με γρήγορους ρυθμούς, η πλήξη μπορεί να προσφέρει στα παιδιά μια πολύτιμη παύση, δίνοντάς τους χρόνο να ξεκουραστούν και να ανανεώσουν την ενέργεια τους.
5. Εν κατακλείδι, ενώ η πλήξη μπορεί να φαίνεται αρνητική, αποτελεί μια ουσιαστική πτυχή της παιδικής ανάπτυξης. Προσφέρει στα παιδιά την ευκαιρία να εξελιχθούν δημιουργικά, συναισθηματικά και διανοητικά. Οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί θα πρέπει να ενθαρρύνουν τα παιδιά να αποδέχονται την πλήξη ως μέρος της μάθησης και της αυτοανακάλυψης, παρέχοντάς τους χώρο και ευκαιρίες να ανακαλύψουν και να δημιουργήσουν μόνα τους.

Τα καλοκαίρια έχουν αξία όταν μετράς μπάνια στη θάλασσα και παγωτά. Η ίδια η ζωή θα αναγκάσει τα παιδιά να έρθουν αντιμέτωπα με άγχος και προκλήσεις. Ας φροντίσουμε, ως υπεύθυνοι ενήλικες, να απολαύσουν κάθε στάδιο της ζωής τους μέχρι να είναι τα ίδια υπόλογα γι’ αυτή.

*Σχολικός Σύμβουλος Δημοτικής Εκπαίδευσης.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: PaideiaNews

Ένα πόδι που το ξέβρασε η θάλασσα | Φιλελεύθερος | Philenews

Της Χρυστάλλας Χατζηδημητρίου

22 Μαΐου 2024, 10:45

Δεν θα μάθουμε ποτέ την πραγματική του ιστορία. Μπορεί οι επιστήμονες να είναι σύντομα σε θέση να διακριβώσουν το φύλο, την ηλικία στο περίπου και ίσως την εθνικότητα.

Η ταυτότητα όμως είναι απίθανο να ανακαλυφθεί, εκτός κι αν το πόδι που βρέθηκε την περασμένη Κυριακή στην παραλία της Λάρας ανήκει σε κάποιον από τους δηλωθέντες ως αγνοούμενους για τους οποίους κάποιοι συγγενείς είναι έτοιμοι να δώσουν DNA.

Σε ένα κόσμο όμως που εκατομμύρια άνθρωποι μετακινούνται, χιλιάδες έχουν πνιγεί στη θάλασσα της Μεσογείου, χιλιάδες έχουν εξαφανιστεί χωρίς κανένα σημάδι για την τύχη τους, ένα κομμάτι ποδιού δεν είναι παρά dust in the wind, just a drop of water in an endless sea, όπως έλεγαν οι στίχοι κάποιου τραγουδιού που μιλούσαν (αρκετά πεσιμιστικά)  για τη μηδαμινότητα της ανθρώπινης ύπαρξης.

Οι επιστήμονες λοιπόν θα μπορούν σύντομα να πουν κάποια στοιχεία, αλλά εμείς θα είμαστε ήδη αλλού για να μας ενδιαφέρουν τα στοιχεία ενός ποδιού σε ένα παπούτσι. Πολλά άλλα θέματα θα προστεθούν στην επικαιρότητα (ήδη έχουν προστεθεί), με μεγαλύτερες προεκτάσεις, ώστε καμία σημασία δεν θα έχει η είδηση αυτή, η οποία εξάλλου πέρασε στα ψιλά.

Δεν μιλάμε για ένα άνθρωπο, για ένα ολόκληρο σώμα, αλλά για ένα κομμάτι του. Κι αυτό κάνει πιο δύσκολους τους συνειρμούς. Δεν μπορεί εύκολα η φαντασία να στήσει τα υπόλοιπα κομμάτια και να φανταστεί ένα άνθρωπο, που ξεκίνησε από κάπου για να πάει κάπου αλλού και χάθηκε στη θάλασσα, επιμένοντας όμως να στέλνει μηνύματα, να θέλει να μας πει κάτι, για όλους αυτούς που έχουν γίνει τροφή για τα ψάρια της Μεσογείου.

Κι είναι τόσοι πολλοί που δεν μας συγκινεί πια η είδηση, όπως πριν μια δεκαετία όταν η θάλασσα της Αλικαρνασσού ξέβρασε ένα παιδάκι το οποίο βρέθηκε να κείτεται μπρούμυτα στην παραλία σαν κούκλα. Ο μικρός Αϊλάν είχε γίνει σύμβολο της μεταναστευτικής τραγωδίας. Στο άψυχο κορμάκι του, το ντυμένο ακόμη με μπλε παντελονάκι και κόκκινο φανελάκι, μπορούσε κάποιος να δει την φροντίδα της μάνας όταν το έντυνε πριν ξεκινήσουν για το μεγάλο ταξίδι και τη χαρά εκείνου και των αδελφιών του που θα ταξίδευαν μακριά από τις βόμβες που έπεφταν στην χώρα τους.

Σήμερα ό,τι και να ξεβράσει η θάλασσα δεν μπορεί να προκαλέσει σοκ. Σήμερα ένα κομμένο πόδι σε ένα παπούτσι δεν είναι παρά ένα ακόμα σκουπίδι που ξέβρασε η θάλασσα και στην καλύτερη περίπτωση να εξάψει την φαντασία κάποιου ποιητή ή συγγραφέα που θα θελήσει να δώσει κάποια πορεία, με αφετηρία και τέρμα, στο πόδι για το οποίο το μόνο που ξέρουμε είναι το μέγεθος του παπουτσιού.

Τίποτα άλλο δεν έχει μείνει από την ταυτότητα και τη ζωή του. 

Αναδημοσίευση από:

https://www.philenews.com/apopsis/arthra-apo-f/article/1471216/ena-podi-pou-to-xevrase-i-thalassa/

Δάκρυσα, όταν το διάβασα...

Ένας αλλιώτικος κόσμος που εμείς προσκυνούμε

Ένας αλλιώτικος κόσμος που εμείς προσκυνούμε

30.12.2023 11:59 Η γνώμη σας Κώστας Μαυρίδης

Στις κηδείες αγνοουμένων της Κύπρου του 1974, μέσα στα μικρά ξύλινα κιβώτια βρίσκονται συνήθως υπολείμματα οστών, κυρίως νέων 18-20 χρονών, που βρέθηκαν αρκετές φορές με τα χέρια δεμένα πισθάγκωνα και με σημάδια της εν ψυχρώ εκτέλεσής τους. Ο πόνος για τον χαμό των αγνοουμένων συνεχίζεται αβάστακτος για τους γονείς, τ’ αδέλφια, τα παιδιά, τους συντρόφους τους, που βιώνουν το τεράστιο κενό της απουσίας του αγαπημένου προσώπου. Οι πλείστοι γονείς έφυγαν νωρίς, με την υγεία τους, φυσική ή ψυχική, κλονισμένη, ενώ αρκετοί σύντροφοι, παιδιά κι αδέλφια, κλείστηκαν στον εαυτό τους ή αποτραβήχτηκαν από την κοινωνία.

Σε τέτοια κηδεία, αποχαιρετήσαμε τον Σωτήρη, τον λεβεντονιό από την Κυθρέα, που σκόπευε να παντρευτεί την αγαπημένη του από το Βουνό Κερύνειας, κι αν ο πατέρας της εναντιωνόταν, ήταν αποφασισμένος να την κλέψει… Σε τέτοια κηδεία αποχαιρετήσαμε τον γενναίο Μιχάλη, που γεννήθηκε στο Τρόοδος και έπεσε πολεμώντας στο Κυπαρισσόβουνο στον Πενταδάκτυλο. Δεκαετίες αργότερα, στα οστά του βρέθηκε άθικτη η «μισή καρδιά» που είχε κρεμασμένη με καδένα στον λαιμό του, ενώ η άλλη μισή έμεινε στην αγαπημένη του Άννα, στην Αθήνα.

Χειμώνα καλοκαίρι, παρούσα στις κηδείες αγνοουμένων η Αθηνά, που έθαψε κι αυτή τον για δεκαετίες αγνοούμενο αδελφό της Γιώργο. Στην εκκλησία των Αγίων Πάντων στην Έγκωμη, στον Άγιο Παντελεήμονα Μακεδονίτισσας, στον Άγιο Ελευθέριο στα Λατσιά, στον Απόστολο Αντρέα στην Λεμεσό, στην εκκλησία Αποστόλων Πέτρου και Παύλου στην Πάφο. Η Αθηνά βιώνει κάθε φορά τον χαμό του αδελφού της περιμένοντας σιωπηλή για την στιγμή που το κιβώτιο με τα οστά τίθεται στον ανοιχτό τάφο, και καθώς ακούγεται το «Δι’ ευχών των αγίων Πατέρων…» εκείνη πλησιάζει και ψελλίζει: «Χαιρετίσματα στον Γιώργο μου»…

Στην μικρή εκκλησία του ομώνυμου χωριού της Αγίας Βαρβάρας, έγινε ταυτοχρόνως η κηδεία δύο νέων του χωριού, που αγνοούνταν από το 1974. Λίγο πριν την κηδεία, μια ευωδία πλημμύρισε τον χώρο καθώς μια μαυροντυμένη γυναίκα, κρατώντας δύο δέσμες από πλατύφυλλο βασιλικό μπήκε στην εκκλησία, εναπόθεσε στο κάθε κιβώτιο από μια δέσμη και απομακρύνθηκε.

Για την κηδεία του Κυριάκου στη Λεμεσό τα αδέλφια «διχάστηκαν». Οι αδελφές περίμεναν τον αγνοούμενο αδελφό τους, λαβωμένες από ασθένειες, εξαιτίας της αγωνίας και των αναπάντητων ερωτημάτων π.χ. μήπως τον βασάνισαν, τι να σκεφτόταν την ώρα που ξεψυχούσε; Κάποια αδέλφια δεν ήθελαν παρουσία επισήμων της πολιτείας στην κηδεία, ενώ άλλα τη θεωρούσαν ένδειξη τιμής προς τον ήρωα αδελφό τους. Τελικά το ξεκαθάρισαν: «Είπαμε να μην καλέσουμε κανένα επίσημο και αυτό σημαίνει κανένα!». Έτσι έγινε η κηδεία, ενώ μέρες αργότερα βρήκαν ένα στεφάνι στον τάφο που έγραφε: «Στον Κυριάκο με ευγνωμοσύνη».

Ένας αλλιώτικος κόσμος γύρω μας βιώνει τα πάθη του χωρίς φωνασκίες και πομπώδεις συμπεριφορές. Ανάμεσά τους κι η Σοφία από την Βασίλεια της Κερύνειας, που δεν ανησυχεί για τα γιορτινά πάρτι και ρεβεγιόν, αλλά επιστρέφει στην ιερή σιγή της, αφού ανάψει το καντήλι στον τάφο τού για δεκαετίες αγνοούμενου αδελφού της, στον Τύμβο Μακεδονίτισσας.

Αυτό τον αλλιώτικο κόσμο προσκυνούμε στην αλλαγή της χρονιάς.

Υ.Γ. Η πρώτη εκδοχή του κειμένου γράφτηκε στο τέλος του 2017.

Κώστας Μαυρίδης

Αναδημοσίευση από: SigmaLive

ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΤΑΦΕΙ Ο ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΟΥΤΑΛΙΣΤΡΑΣ;

 Cristalla Kart

25 Απριλίου  · 

ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΤΑΦΕΙ Ο ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΟΥΤΑΛΙΣΤΡΑΣ?

Παρακαλώ διαβάστε την ιστορία και όποιος έχει την οποιανδήποτε πληροφορία για τον τόπο ταφής ας την δώσει στην οικογένεια του, για ανάπαυση της ψυχής του.  Η μαρτυρία μπορεί να  είναι και ανώνυμη.

Γράφει η φίλη μας Sevgul Uludag για τον Χρίστο Κουταλίστρα

Η ιστορία του αγνοούμενου Χρίστου Αντώνη Κουταλίστρα από τη Μόρφου.  Ο Χρίστος γεννήθηκε το 1918 και ήταν το μικρότερο παιδί του Αντώνη Κουταλίστρα και της Ελένης (γνωστή με το παρατσούκλι “η Μακριά” - διότι ήταν ψηλή γυναίκα).

Το 1974 ήταν 56 χρονών. Ήταν νυμφευμένος με την Ελεγκού και μαζί απέκτησαν έξι κόρες και δύο γιους. Το σπίτι τους βρισκόταν μέσα στα περβόλια, λίγο έξω από τη Μόρφου, κοντά στην Παναγία του Μνασή (δίπλα από τα περβόλια του Πολλή του Άνιφτου).  Η 2η εισβολή τον βρήκε μόνο του, στο σπίτι του εφόσον προτίμησε να μείνει για να φροντίζει τα ζώα του.

Σύμφωνα με μαρτυρίες, κάποιος τ/κ από την Αγία Ειρήνη περιφερόταν στην περιοχή για να κλέψει ζώα και ό,τι άλλο έβρισκε στην περιοχή. Ξαφνικά είδε τον Χρίστο έξω από το σπίτι του να κρατά το τουφέκι του (κυνηγετικο οπλο). Ο τ/κ φοβήθηκε και πυροβόλησε τον Χρίστο και τον σκότωσε. Πήγε στο χωριό του και αφηγήθηκε το περιστατικό. Την επόμενη μέρα, κάποιος συγγενής του τ/κ πήγε και πήρε το ρολόι από τη σωρό καθώς και 30 λίρες που υπήρχαν στις τσέπες του. Την επόμενη μέρα πήγε και τρίτος τ/κ και πήρε το τουφέκι.

Όταν επέστρεψε στο χωριό οι συγχωριανοί του τού είπαν πως θα βρει τον μπελά του και αυτός πήγε και το παρέδωσε στον αστυνομικό σταθμό στη Μύρτου. Η τ/κ επιτροπή αγνοουμένων έκανε κάποιες έρευνες αλλά δεν βρέθηκε το σημείο ταφής του.

Η οικογένεια θα ήθελε να μάθει αν ο άνθρωπος του είχε “ταφεί” κάπου ή αν απλά η σωρός του αφέθηκε εκτεθειμένη.  Δεν ψάχνουν για το όνομα του δολοφόνου ούτε του ληστή. Επιθυμία τους είναι, αν βρεθούν τα οστά του πατέρα τους, να του κάνουν κανονική κηδεία και να του ανάβουν το καντήλι του.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: I LOVE MORPHOU-ΜΟΡΦΟΥ

Ένα γκράφιτι στην παλιά Λευκωσία θυμίζει το «Δεν ξεχνώ» που «ξεχάσαμε»

Γκράφιτι με το «Δεν Ξεχνώ» δημιούργησε ο Χρίστος Κακουλλή, απέναντι από τον πυροσβεστικό σταθμό πύλης Πάφου σε μια εγκαταλειμμένη σκοπιά μπροστά από το κινηματοθέατρο Πάλλας στην Λευκωσία.

Το γκράφιτι αυτό έγινε με συμβολικό σκοπό στις 15 Αυγούστου για την δεύτερη εισβολή στην Κύπρο.

Όπως αναφέρει ο Χρίστος Κακουλλή:

Τελικά  ξεχάσαμε την δεύτερη εισβολή, τελικά ξεχάσαμε ότι στην δεύτερη εισβολή είναι που κατακτήθηκε η Κύπρος η Αμμόχωστος, μεσαορια και η Μόρφου όλα κατακτήθηκαν στην δεύτερη εισβολή, τελικά ξεχάσαμε να ηχήσουν οι σειρήνες για την δεύτερη εισβολή. Τελικά μας ξέχασε το κράτος και εμείς με την σειρά μας ότι απέναντι είναι κατεχόμενα και αφήνουμε τα λεφτά μας στους κατακτητές λες και είναι άλλο κράτος. Τελικά ξεχάσαμε να θυμόμαστε την πατρίδα μας. Ξεχάσαμε να θυμόμαστε τους χιλιάδες αγνοούμενους, πρόσφυγες και νεκρούς. Τελικά ξεχάσαμε να ζούμε και για την κατεχόμενη πατρίδα μας. Τελικά κινδυνεύουμε γιατί ξεχάσαμε…

ΠΗΓΗ: SIGMALIVE

Διαβαστε περισσοτερα στον συνδεσμο που ακολουθει:

https://www.sigmalive.com/lifestyle/culture/1135633/ena-gkrafiti-stin-palia-lefkosia-thymizei-to-den-ksexno-pou-ksexasame-pics

Α. Δημητρίαδης: «Τεράστιο ρεζίλεμα για την Κύπρο» η υπόθεση Παπακώστα (ΒΙΝΤΕΟ). Άνδρος Κυπριανού: «Δεν του άξιζε τέτοια συμπεριφορά»

Δικαιώθηκε μετά θάνατον ο τέως Υπουργός Άμυνας Κώστας Παπακώστας, αφού το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας έκρινε ότι η Κυπριακή Δημοκρατία παραβίασε τα ανθρώπινα δικαιώματα του λόγω των συνθηκών κράτησής του, μετά την καταδίκη του για τα γεγονότα στην Ναυτική Βάση Ευάγγελος Φλωράκης στο Μαρί.

Περαιτέρω το Δικαστήριο επιδίκασε αποζημιώσεις ύψους €20.000 για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Με αφορμή την απόφαση του Δικαστηρίου φιλοξενήθηκαν στην εκπομπή του ΑΝΤ1 «Μέρα Μεσημέρι» ο Νομικός Αχιλλέας Δημητριάδης  και  ο πρώην ΓΓ του ΑΚΕΛ, Άνδρος Κυπριανού και τοποθετήθηκαν επί του θέματος.

«Η δικαιοσύνη άργησε, να διαταχθεί έρευνα για αυτό το ρεζίλεμα»

Ως σημαντική  σχολίασε ο κ. Αχιλλέας Δημητριάδης την απόφαση του Δικαστηρίου διότι “πραγματεύεται το θέμα της απάνθρωπης μεταχείρισης μέσα στα πλαίσια των ανθρωπίνων δικαιωμάτων” σημείωσε.  Τόνισε ωστόσο, ότι η δικαιοσύνη άργησε αφού ο Κώστας Παπακώστας δεν βρίσκεται στη ζωή. Σημείωσε δε ότι τώρα αρχίζει μια άλλη διάσταση της υπόθεσης και εκείνο που θα έπρεπε να γίνει είναι να διαταχθεί έρευνα για την συμπεριφορά που είχαν απέναντι σε ένα κατάδικο.

Όπως είπε μετά την απόφαση « αρχίζει μια νέα διάσταση γιατί ανεξαρτήτως του αν θα προχωρήσει η εισαγγελία σε έφεση ή όχι υπάρχουν βήματα που τόσο η εκτελεστική εξουσία όσο και η νομοθετική μπορούν να πάρουν και να ερευνήσουν».

Τόνισε ότι είναι «τεράστιο ρεζίλεμα μια ευρωπαϊκή χώρα να έχει αυτή του είδους τη συμπεριφορά, πρέπει να διαταχθεί έρευνα για να δούμε ποιος  έπαιρνε αυτές τις αποφάσεις  ποιος δεν έκανε την δουλειά του».

«Αυτός ο άνθρωπος έτυχε αυτής της μεταχείρισης η οποία συνιστά παραβίαση των ανθρωπίνων του δικαιωμάτων, παρόλο που ήταν κατάδικος είχε δικαιώματα και ένα από αυτά είναι να μην τυγχάνει απάνθρωπης μεταχείρισης», τόνισε ο κ. Δημητριάδης.

Απάνθρωπο χαρακτήρισε το γεγονός «να μην σε αφήνουν να βγείς έξω για 657 μέρες από τον Ιούλιο του 2013 μέχρι τον Απρίλιο του 2015, να μην μπορείς να βγαίνεις από το δωμάτιο σου και να βγαίνεις μέχρι τον προθάλαμο με την δικαιολογία ότι είναι θέμα ασφάλειας».

Άνδρος Κυπριανού: «Δεν του άξιζε τέτοια συμπεριφορά»

«Δεν του άξιζε τέτοια συμπεριφορά, σαν να ήταν ο μεγαλύτερος εγκληματίας που είχε βγάλει αυτός ο τόπος», είπε ο Άνδρος Κυπριανού για την συμπεριφορά που είχε τότε η Κυπριακή Δημοκρατία απέναντι στον Κώστα Παπακώστα .

«Ο κ. Παπακώστας ήταν ένας άνθρωπος που πρόσφερε πάρα πολλά στην πατρίδα και ως αγωνιστής του 55-59 και ως αξιωματικός του στρατού και ως βουλευτής και δεν του άξιζε τέτοια συμπεριφορά», τόνισε ο κ. Κυπριανού.

Σχολιάζοντας την χθεσινή απόφαση του Δικαστηρίου ο κ. Κυπριανού επισήμανε ότι κάποιες αποφάσεις αργούν τόσο πολύ να παρθούν και το αίσθημα περί δικαίου «έχει κατατσαλακωθεί» για τους συγγενείς.

«Μένει το αίσθημα δικαίωσης αλλά παραμένει και η πίκρα για το πώς τον μεταχειρίστηκαν», είπε.

Ο κ. Κυπριανού επισήμανε ότι τότε ο κ. Παπακώστα έχοντας στα χέρια του ιατρικές εκθέσεις οι οποίες έλεγαν ότι η ζωή του τίθετο σε κίνδυνο εξαιτίας του περιορισμού σε ένα μικρό δωμάτιο στο νοσοκομείο, ζητούσε όπως να του επιτρέπεται να βγαίνει έξω με το βραχιολάκι και  αυτό δεν έγινε κατορθωτό.

Εξαιτίας τούτου σημείωσε ότι ο κ. Παπακώστας ένιωθε έντονη πικρία που δεν ικανοποιείτο το αίτημα του και μάλιστα « ζήτησε τα Χριστούγεννα να πάει στην εκκλησία και δεν του επιτράπηκε, πράγματα απαράδεκτα για μια κοινωνία που σέβεται τον εαυτό της», σχολίασε ο κ. Κυπριανού.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: ANTILIVE

Τη Μεγάλη Πέμπτη που «επέστρεψε» ο Σάββας

14.04.2023 18:29 Η γνώμη σας

Κώστας Μαυρίδης

Από τη μέρα που η Λαλλού παντρεύτηκε τον Κυριάκο, δεν ήταν μόνο η αφοσιωμένη γυναίκα του. Ήταν κι ο υπάλληλός του στο σπαστήριο πέτρας για άμμο και χαλίκια, έξω από το χωριό στα ριζά του Πενταδάκτυλου. Υπάλληλος χωρίς πληρωμή ή άδεια. Μαζί οι δυο έφευγαν νωρίς πρωί από το σπίτι με το φορτηγό και μαζί γύριζαν με τη δύση του ήλιου βουτηγμένοι στη σκόνη.

Πως βρήκαν χρόνο να αποκτήσουν 6 παιδιά, 4 αγόρια και 2 κορίτσια, ήταν το πείραγμα στα καφενεία και τις Κυριακές στα σπίτια. Κι όταν η Λαλλού έμεινε έγκυος τον Αντρέα, το αποσπόρι της,  το χωριό βούιξε: 

-  Η Λαλλού έγκυος πάλι! Τώρα που θ΄ αρχίσει να παντρεύει παιδιά! 

- Πώς τα καταφέρνει; Ρίχνοντας πέτρες με γυμνά χέρια στον σπαστήρα; 

Η Λαλλού γελούσε σαν τ’ άκουε και φαινόταν το διάστημα ανάμεσα στα δυο της μπροστινά δόντια. Γέλιο κρυστάλλινο, όπως το νερό της πηγής του χωριού στα ριζά του Πενταδάκτυλου παραδίπλα στον σπαστήρα. 

Ξαφνικά, όλα σκοτείνιασαν τον Ιούλη του 1974 με την τουρκική εισβολή κι η Λαλλού πήρε το δρόμο του ξεριζωμού χωρίς κλειδί του σπιτιού, αφού ήταν πάντα ορθάνοιχτο. Ο  γιος της Σάββας, ως Καταδρομέας πολέμησε στον Άγιο Ιλαρίωνα και αργότερα χάθηκε στην ακτή της Κερύνειας όπου κατέστρεψαν δύο τουρκικά άρματα, αλλά δεν υπήρχαν βλήματα για πολλά άλλα που ακολουθούσαν.  

Ο χαμός του Σάββα τσάκισε την Λαλλού που φόρεσε τα μαύρα και δεν ξαναγέλασε. Το μαράζι την γέρασε νωρίς και έπληξε βαριά το μνημονικό της. Μόνο το Σάββα θυμόταν και καρτερούσε τον γυρισμό του. Με τα χρόνια, τα υπόλοιπα αγόρια της έφυγαν ένα-ένα  και έμειναν οι κόρες να την φροντίζουν με αγάπη στον Οίκο Ευγηρίας όπου την επισκεπτόταν 2-3 φορές το χρόνο ο βαφτιστικός της. Παρά τα γηρατειά και την απώλεια μνήμης, ο βαφτιστικός της επέμενε σε κάθε του επίσκεψη να τον αναγνωρίσει. Στεκόταν στην πόρτα του δωματίου της μέχρι που εκείνη αναφωνούσε:

- Ο βαφτιστικός μου…

Και φαινόταν το κενό ανάμεσα στα δόντια της... Αλλά δεν γελούσε.

Εκείνη τη Μεγάλη Πέμπτη, ο βαφτιστικός στάθηκε στην πόρτα όπως άλλοτε και της φώναξε:

- Ποιος είμαι Λαλλού μου και ήρθα να σε δω;

- Ποιος είσαι μανά μου;

Ρώτησε εκείνη με φωνή που τρεμόσβηνε και με το βλέμμα της έριχνε ματιές προς το φως έξω από το παράθυρο. 

- Ποιός είσαι;

Τον ξαναρώτησε ψιθυριστά, αλλά ο βαφτιστικός στεκόταν στην πόρτα ακίνητος.

Ξαφνικά τα μάτια της έλαμψαν:

- Σάββα μου, ήρθες γιε μου ... Ήρθες! 

Εκείνος δεν είπε λέξη. Έπεσε στα γόνατα και σύρθηκε με λυγμούς στα πόδια της, πήρε το τρεμάμενο χέρι της και το γλυκοφιλούσε. Εκείνη του χάιδευε το κεφάλι και σιγοψιθύριζε, «Σάββα  μου, γιε μου». Ο βαφτιστικός κοίταξε πάνω και είδε το κενό στα δόντια της, μα δεν είπε λέξη. Παρακαλούσε μόνο να τον συγχωρέσει η Παναγία που δεν ομολόγησε πως δεν ήταν ο Σάββας. Ήταν και η Παναγία μάνα… Εκείνο το βράδυ, Μεγάλη  Πέμπτη, θα άρπαζαν το γιο της.
Καλή Ανάσταση!

(Αληθινή ιστορία που πρωτοδημοσιεύτηκε το 2018)

Κώστας Μαυρίδης, Ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ (S&D), Πρόεδρος Πολιτικής Επιτροπής για την Μεσόγειο

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: SIGMALIFE