Ο κόμπος έφτασε στο χτένι

Ο κόμπος έφτασε στο χτένι. ΤΟΥ ΦΙΛΙΟΥ ΦΥΛΑΚΤΟΥ (Πρόεδρος ΠΟΕΔ)

Χωρίς διάλογο ο Υπουργός Παιδείας χρησιμοποιεί την προσφιλή του τακτική «διαίρει και βασίλευε» για να «προχωρήσει» τα χρονίζοντα εκπαιδευτικά ζητήματα και να «αναβαθμίσει» το εκπαιδευτικό μας σύστημα.

Με τις αξιωματικές διακηρύξεις «εκσυγχρονισμός» και «βελτίωση» όλοι συμφωνούμε! Διαφωνούμε όμως με τις απαράδεκτες μεθοδεύσεις που ακολουθούνται:

•     Αφορισμός και απαξίωση των Εκπαιδευτικών Οργανώσεων
•     Προσπάθεια να στραφεί η κοινωνία εναντίον των εκπαιδευτικών
•     Ανυπαρξία οράματος και στρατηγικού σχεδιασμού
•     Ατυχείς δηλώσεις: «Οι συνδικαλιστές συμπεριφέρονται έτσι, επειδή έχουν               εκλογές». Πράγμα που απλώς αντιστρέφουμε!

Τονίζουμε με έμφαση ακόμη ότι το Σχέδιο που προτείνεται:

•     Δεν αποτελεί προϊόν των ενδεδειγμένων διαδικασιών ουσιαστικού και σωστού         διαλόγου (αντί να είμαστε συνδιαμορφωτές της πρότασης, μας θέλουν απλώς         σχολιαστές)
•     Περιλαμβάνει αμφίβολα κριτήρια
•     Προτείνει ύποπτες ρυθμίσεις
•     Ελλοχεύει σοβαρούς κινδύνους

 Ως ΠΟΕΔ οφείλουμε να ενημερώσουμε όλους τους εμπλεκόμενους φορείς (κόμματα, εκπροσώπους γονέων, κ.ά.) αλλά και ολόκληρη την κοινωνία για το πού οδηγούμαστε. Οι πρόσφατες περιπέτειες της κυπριακής οικονομίας (ψήφιση των 9δις. του ELA, διαφθορά και σκάνδαλα) μας υποχρεώνουν να κοιτάξουμε διπλά και τριπλά πίσω από όλα όσα τίθενται ενώπιον μας. Η διεύρυνση του προβληματισμού και η αντιπαραβολή θέσεων, ανησυχιών, επιφυλάξεων αποτελούν υγιείς διαδικασίες για επίτευξη του καλύτερου αποτελέσματος.

Οι προχειρότητες, οι μη μελετημένες και διεξοδικά συζητημένες αποφάσεις λειτουργούν σαν οδοστρωτήρας που θα καταπλακώσει το οικοδόμημα της Παιδείας και η ανοικοδόμησή του δεν θα είναι εύκολη. Το τίμημα θα το πληρώσουν και πάλι τα παιδιά μας και οι νεότερες γενιές;

Προκειμένου να συμβάλουμε θετικά στη διαφώτιση όλων και να ανάψουμε τον προβολέα στο συσκοτισμένο και πάλι δωμάτιο, παραθέτω επιγραμματικά την ουσία των αντιδράσεών μας:

1. Βασικές αρχές που υπηρετήθηκαν, ίσχυσαν και τηρήθηκαν ευλαβικά από το           υπάρχων σύστημα διορισμού πρέπει να διασφαλιστεί ότι θα συνεχίσουν να               υπάρχουν:

•      Η αξιοπρέπεια των υποψήφιων εκπαιδευτικών (να μην γίνουν θύματα του               ρουσφετιού)
•     Η αξιοκρατία βάσει μετρήσιμων κριτηρίων (τι χρειάζεται να αλλάξει;)
•     Αποτροπή καθυστερήσεων στη συμπλήρωση των κενών θέσεων
•     Διαφάνεια
•     Αδιάβλητο σύστημα, χωρίς παρεμβατισμούς

2. Εφόσον διασφαλίζονται οι πιο πάνω αρχές, επιβάλλεται να προχωρήσουμε σύμφωνα με τη διακήρυξη του Προέδρου της Δημοκρατίας στο Πρόγραμμα Διακυβέρνησης για «εισαγωγή ενός νέου, σύγχρονου και αξιοκρατικού συστήματος πρόσληψης των εκπαιδευτικών, με τρόπο που να μην αδικούνται οι παλαιότεροι, αλλά να έχουν ευκαιρίες και οι νεότεροι».

Συνεπώς, είναι επιβεβλημένο να κατοχυρώσουμε όλους τους εκπαιδευτικούς που εργάζονται σήμερα, αρκετοί μάλιστα επί σειρά ετών. Αυτό συνδέεται άμεσα με το μεταβατικό στάδιο της εφαρμογής και δεν πρόκειται να αποδεχθούμε να θυματοποιηθούν.

    

3. Αμφίβολα κριτήρια, ύποπτες ρυθμίσεις. Γιατί το Υπουργείο Παιδείας προχωρεί σε αυτό το μονοπάτι;

•     Πόσοι διορισμοί πρόκειται να γίνουν τα επόμενα 5, 10 και 20 χρόνια στη Δημοτική     Εκπαίδευση και πώς επιτυγχάνεται η «βελτίωση» και ο «εκσυγχρονισμός» του       εκπαιδευτικού συστήματος;
•     Πόσο είναι το κόστος των εξετάσεων;
•     Τα χρήματα αυτά μπορούν να εκσυγχρονίσουν και να βελτιώσουν το                       εκπαιδευτικό σύστημα αν επενδυθούν σε καινοτομίες που έμειναν κλειδωμένες         στα συρτάρια του ΥΠΠ και είναι προς όφελος των παιδιών;
•     Πώς η καταλληλότητα και η ικανότητα ενός εκπαιδευτικού που θα διδάξει                 αποδεικνύεται από τις (αδιάβλητες έστω) εξετάσεις; 
•     Ωθούμε χιλιάδες υποψηφίους να πληρώσουν ακριβά ανύπαρκτες ελπίδες               διορισμού; (φροντιστήρια, βοηθήματα, κ.ά)
•     Τους εξαναγκάζουμε να δαπανήσουν χιλιάδες ευρώ για να αποκτήσουν τα             επιπλέον προσόντα που μοριοδοτούνται;
•     Ποιοι θα επωφεληθούν οικονομικά από όλα αυτά;
•     Ποιοι τελικά, θα έχουν την οικονομική ευχέρεια, να αγοράσουν την περιβόητη           (ανύπαρκτη) ελπίδα διορισμού;
•     Θα σπρώξουμε στην καλπάζουσα και γεωμετρικά αυξανόμενη ανεργία που           μαστίζει και ταλανίζει τις οικογένειες και άλλους εκπαιδευτικούς;
•     Η αναγνώριση προϋπηρεσίας στα ιδιωτικά φροντιστήρια, σχολεία κ.λ.π. θα             αποτελέσει πρόφαση μεγαλύτερης εκμετάλλευσης των άνεργων εκπαιδευτικών;

Τα ερωτήματα, οι προβληματισμοί και οι ανησυχίες ασφαλώς δεν περιορίζονται μόνο στα πιο πάνω! Ο Υπουργός Παιδείας προχωρεί, όπως ισχυρίζεται, γιατί τον ακολουθούν και άλλοι. Όλοι αυτοί πρέπει να πουν στους υποψήφιους εκπαιδευτικούς, στις οικογένειες, στην κοινωνία, στο φορολογούμενο πολίτη ξεκάθαρα τι θα κοστίσει αυτού του είδους ο «εκσυγχρονισμός» και η «βελτίωση».

Οι αποφάσεις στην Παιδεία, που αφορούν όλο τον κόσμο, δεν μπορούν παρά να είναι συλλογικές, κύριε Υπουργέ και ιδιαίτερα να στηρίζονται από τους άμεσα εμπλεκόμενους, τους εκπαιδευτικούς, δια μέσου των Οργανώσεών τους. Ιστορικά, καμία αλλαγή στο εκπαιδευτικό σύστημα δεν έχει επιτευχθεί χωρίς τη συναίνεση και τη συμπόρευση των Εκπαιδευτικών Οργανώσεων. Αυτό πρέπει να το γνωρίζετε για να μην νομίζετε ότι θα πρωτοτυπήσετε!

Η προσπάθεια παραγνώρισης και απαξίωσής τους θα σας οδηγήσει στο… πουθενά!

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: "ΠΑΔΕΔ ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ ekpedeftikos.com"